Włoska dziennikarka znana była ze swojego niezwykle krytycznego stosunku do islamu i muzułmanów w Europie. Jej najbardziej znane tezy to przede wszystkim fakt, iż europejska „polityka wielokulturowości” poniosła porażkę, ponieważ imigranci nie asymilują się i nie przyjmują „wartości europejskich” jak oczekiwano, a wprost przeciwnie, gardzą nimi i wyrażają otwarcie wrogość wobec cywilizacji zachodniej. Twierdziła też, że politycy tolerują skrajnie rasistowskie i agresywne wypowiedzi liderów niektórych zachodnioeuropejskich wspólnot islamskich, nawołujących otwarcie m.
in. do zabijania nie-muzułmanów, zaś elity stosują politykę przemilczania oraz ignorowania przypadków wdrażania tych postulatów w życie. Zauważała, że zachodnie elity intelektualne, zwłaszcza lewicowe, są otwarcie antychrześcijańskie i równocześnie otwarcie proislamskie, pomimo skrajnie brutalnych metod (rejestrowane kamerą podrzynanie gardeł, rozstrzelania, obcinanie głów piłą, bomby) stosowanych przez radykalnych islamistów, zaś politycy europejscy w imię politycznej poprawności i wielokulturowości tolerują praktyki w sposób ewidentny sprzeczne z „wartościami europejskimi” – np.
dyskryminację kobiet (żon muzułmanów) czy zabieg usunięcia łechtaczki połączony ze zszyciem warg sromowych dziewczynek, przemilczając je lub nazywając eufemistycznie „odmiennymi wzorcami kulturowymi”,.
